Saturday, 5 September 2009
Et in Arcadia ego: Seed bombing / Σπορά
Friday, 26 June 2009
'Et in Arcadia Ego': Poetica Residenza Arcadia
**************************
ποιητική κατοικία αρκαδία / poetica residenza arcadia
ένα εργαστήριο λέξεων
Οι λέξεις με τους ανθρώπους συναντιούνται στο χώρο της εγκατάστασης για πέντε ώρες και οι ποιητές μοιράζουν και μοιράζονται με τους επισκέπτες έτοιμο υλικό ή λέξεις που ξεπηδούν με εφαλτήριο το βίωμα του έργου. Ο προφορικός λόγος ως ψιθύρισμα ή κραυγή σπα τις συνήθεις πρακτικές ανάγνωσης του ποιητικού λόγου. Η γραφή κυλά με κιμωλίες στο μπετόν, σε ραβασάκια -μυστικά απ’ το ένα χέρι στο άλλο, σε κολλημένα φύλλα σε παγκάκια, ραμμένα σε μαξιλάρια, πίσω από ένα πίνακα.
Συμμετέχοντες ποιητές:
Αλεξάνδρα Πλαστήρα
Κατερίνα Ηλιοπούλου
Φοίβη Γιαννίση
Παναγιώτης Ιωαννίδης
Πατρίτσια Κολαΐτη
Γιάννα Μπούκοβα
Ιορδάνης Παπαδόπουλος
Γιώργος Χαντζής
Θάνος Σταθόπουλος
Δούκας Καπάνταης
Γιάννης Στίγκας
Γιούλη Βολανάκη
Θεώνη Κοτίνη
**************************
poetica residenza arcadia
a workshop of words
Words meet with people in the space of our Arcadian space for five hours, the poets give and share with the visitors prepared material or words that sprung out having a starting point the rendered idea of the ‘Et in Arcadia ego’installation. The oral word as a whisper or a shout breaks the conventional practices of reciting the poetic word. The writing flows with chalk on the concrete, with exchanged secret notes, with leaves on the benches, sawn on pillows, behind a board.
Participating poets:
Alexandra Plastira
Katerina Iliopoulou
Phoebe Giannisi
Panagiotis Ioannidis
Patricia Kolaiti
Gianna Boukova
Iordanis Papadopoulos
Giorgos Hadjis
Thanos Stathopoulos
Doukas Kapantais
Giannis Stigas
Youli Volanaki
Theoni Kotini
**************************
Thursday, 25 June 2009
'Et in Arcadia Ego' Arcadia/Utopia discussions: Fay Zika Theoni-Fotopoulou
'Οι ετεροτοπίες των κήπων' από την Φαίη Ζήκα
'Οι πύλες της Αρκαδίας' από την Θεώνη Φωτοπούλου
****************
'The heterotopias of gardens' by Fay Zika
'The gates of Arkadia' by Theoni Fotopoulou
Saturday, 20 June 2009
'Et in Arcadia Ego': Arcadia/Utopia-series of discussions:Kostis Stafylakis
'Towards a New Arcadia: The pastoral Utopia of the contemporary art' by Kostis Stafylakis
Monday, 15 June 2009
Sunday, 14 June 2009
«Κι εγώ στην Αρκαδία»-Πρόγραμμα συζητήσεων και δράσεων
2η μπιενάλε της Αθήνας 2009"Live"
Επιμέλεια: Δημήτρης Παπαϊωάννου & Ζάφος Ξαγοράρης
Κτίριο Φλοίσβου & Παραλία Παλαιού Φαλήρου
«Κι εγώ στην Αρκαδία»
Ένας άλλος κήπος καλεί τους επισκέπτες του να γίνουν μέρος του. Ένα εικαστικό περιβάλλον, ένας τόπος συνεύρεσης, ενός εμμενούς πλέον «σκηνικού», που φιλοξενεί την πραγμάτευση σχετικών με τον τίτλο ζητημάτων. Η Αρκαδία ως ο φαντασιακός εκείνος τόπος της ματαίωσης, που, μεταξύ άλλων, παραπέμπει στον -επίγειο και ταυτόχρονα μυθικό- παράδεισο, στον κήπο των ηδονών, στο στοχασμό πάνω στον θάνατο και την αιωνιότητα αλλά και σε ένα απροσδιόριστο αίσθημα φυγής. Η ομαδική μελέτη/έρευνα και η περιδιάβασή μας πάνω στο έργο του Poussin με τίτλο Et in Arcadia Ego, μας ωθεί να αναρωτηθούμε για θεματικές όπως φυσικός και τεχνητός παράδεισος, στάση και κίνηση, άνθιση ανθρώπων και τεχνητά φυτά, θάνατος και αιωνιότητα, ρίζωμα και πέρασμα, συλλογικότητα και κοινότητα. Ένας εφήμερος χώρος πύκνωσης και εστίασης, μετακινούμενος και διαφορετικός κάθε μέρα, που προϋποθέτει συνεργούς.
Η ομάδα Φιλοπάππου είναι ένα ανοιχτά διαμορφωμένο σχήμα εικαστικών καλλιτεχνών, χωρίς συγκεντρωτική οργάνωση ή ηγεσία, χωρίς επίσημα μέλη. Η συνύπαρξη και συνεργασία ανθρώπων προερχόμενων από διάφορα θεωρητικά πεδία ή τομείς δράσης δεν ορίζει μία κοινότητα αλλά έγκειται σε μία δικτυακού τύπου συνάρθρωση. Οι μετέχοντες ρέουν στις διαδρομές και τα σημεία αυτού του δικτύου. Οι δράσεις του δικτύου Φιλοπάππου, αφενός, σκοπεύουν στην επανενεργοποίηση τόπων και, αφετέρου, επιχειρούν να αναδείξουν συλλογικού τύπου καλλιτεχνικές πρακτικές. Στο έργο ‘Κι εγώ στην Αρκαδία’ συμμετέχουν οι: Μάντυ Αλμπάνη, Αντώνης Βολανάκης, Γιώργος Γιαννακόπουλος, Γεωργία Δεσύλλα, Μαίρη Ζυγούρη, Νάντια Καλαρά, Τίνα Κώτση, Νίκος Παπαδόπουλος, Τερέζα Παπαμιχάλη, Αγγελική Σβορώνου, Άννα Τσουλούφη και Κώστας Χριστόπουλος.
Πρόγραμμα συζητήσεων και δράσεων
Κυριακή 14 Ιουνίου 2009, 20:00
Εργαστήριο φυσικής καλλιέργειας απο τους εθελοντές του Κέντρου Φυσικής Καλλιέργειας (http://naturalfarming.eu), Ηλία Βάκη και Δημήτρη Δεσύλλα.
Για το εργαστήριο φυσικής καλλιέργειας οι θεατές και οι περαστικοί θα κληθούν να συμμετάσχουν τυλίγοντας σπόρους μέσα σε σβώλους από αργιλόχωμα. Η Ομάδα ανοίγει τις εργασίες της με αυτήν την συμβολική χειρονομία και τις κλείνει με μια σπορά σε έκταση 100 τ.μ. τον Σεπτέμβριο. Ο κήπος αυτός, ένα ζωντανό γλυπτό, ένας επίγειος παράδεισος, θα αναπτύσσεται συνεχώς στο πάρκο Παλαιού Φαλήρου.
Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009, 20:00
Εργαστήριο ‘Ανάμεσα στην ου-τοπία και την εν-τοπία’, εφήμερες συλλογικές δράσεις απο τον Δημοσθένη Αγραφιώτη.
Σειρά απο δράσεις με τη συμμετοχή του "κοινού" για να φανεί πως το σώμα αποτελεί απαρχή, εργαλείο και "σκεύος " νοήματος και απόλαυσης. Το "κοινό" θα κληθεί να χρησιμοποιήσει την αναπνοή του ,τις κινήσεις των μελών του, την φαντασία και τις δεξιότητές του, ώστε να εκτελεστούν-επιτελεστούν ενεργήματα για να καταδειχθεί το θαυμαστό και το ευάλωτο του σώματος.
Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009, 20:30
Αρκαδία / Ουτοπία: Μια σειρά συζητήσεων για τις αισθητικές, φιλοσοφικές, ιστορικές και πολιτικές συνδηλώσεις της Ουτοπίας.
“Προς Μια νέα Αρκαδία: Η βουκολική ουτοπία της σύγχρονης τέχνης” από τον Κωστή Σταφυλάκη.
Σάββατο 20 Ιουνίου 2009, 20:00
Εργαστήριο φυσικής καλλιέργειας απο εθελοντές του Κέντρου Φυσικής Καλλιέργειας (http://naturalfarming.eu)
Σάββατο 20 Ιουνίου 2009, 21:00
"Ανιχνεύοντας το εφήμερο στην πόλη": μια παρουσίαση και συζήτηση για τις μετακινήσεις, τους αυτοκινητόδρομους, τα graffitti και την αστική επέκταση, από τον Πάνο Τότσικα, αρχιτέκτονα, που συμμετέχει στο παναττικό δίκτυο κινήσεων πόλης και στην πρωτοβουλία πολιτών για την προστασία του Υμηττού.
Σάββατο και Κυριακή 20 και 21 Ιουνίου 2009
Κατασκευή "υβριδικού" ποδηλάτου σε συνεργασία με την ομάδα "Ποδηλάτ(ισσ)ες της Αθήνας».
Παράλληλα, στον χώρο της εγκατάστασης "Κι εγώ στην Αρκαδία", παρουσιάζονται τρεις "ποδηλατοκατασκευές" της ομάδας "Φίλοι του ποδηλάτου" από το Ρέθυμνο.
Κυριακή 21 Ιουνίου
Performance-Πρώτος Δελφικός ύμνος στον Απόλλωνα, από την Joulia Strauss.
‘Ο ύμνος γράφτηκε από τον Αθηναίο για να δείξει την ομορφιά της ελληνικής μουσικής στους βάρβαρους Ρωμαίους. Σκοτώσαμε μια χελώνα, κατασκευάσαμε μια λύρα με αιχμηρά κέρατα και την συγχρονίσαμε σύμφωνα με τους αρχαίους ελληνικούς μουσικούς τρόπους, ανακατασκευασμένους στον υπολογιστή…’
Joulia Strauss
Τρίτη 23 Ιουνίου 2009, 20:30
Αρκαδία / Ουτοπία: Μια σειρά συζητήσεων για τις αισθητικές, φιλοσοφικές, ιστορικές και πολιτικές συνδηλώσεις της Ουτοπίας.
«Συζητώντας για τις ουτοπίες του 20ού αιώνα» από τον Αντώνη Λιάκο.
Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009, 21:00
"Φεμινιστικές ουτοπίες" από την Μαρία Γαργαρώνη.
Οι γυναίκες, αναγνωρίζοντας τις δυστοπίες της πραγματικότητάς τους, τις υπερβαίνουν είτε φτιάχνοντας φανταστικούς κόσμους είτε δημιουργώντας εφήμερους - ή μη - τόπους πειραματισμού και ελευθερίας. Μια παρουσίαση - τρίπτυχο. Δυστοπίες: τα καθημερινά περιστατικά βίας εναντίον των γυναικών. Ουτοπίες: Μυθιστορήματα φεμινιστικής επιστημονικής φαντασίας. Ετεροτοπίες: Αναγκαίες αποδράσεις από την πατριαρχία.
Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009, 20:00
Αρκαδία / Ουτοπία: Μια σειρά συζητήσεων για τις αισθητικές, φιλοσοφικές, ιστορικές και πολιτικές συνδηλώσεις της Ουτοπίας.
'Οι ετεροτοπίες των κήπων' από την Φαίη Ζήκα και 'Οι πύλες της Αρκαδίας' από την Θεώνη Φωτοπούλου
Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009, 19:00-24:00
Ποιητική κατοικία αρκαδία / Poetica residenza arcadia - ένα εργαστήριο λέξεων.
Οι λέξεις με τους ανθρώπους συναντιούνται στο χώρο της εγκατάστασης για πέντε ώρες και οι ποιητές μοιράζουν και μοιράζονται με τους επισκέπτες έτοιμο υλικό ή λέξεις που ξεπηδούν με εφαλτήριο το βίωμα του έργου. Ο προφορικός λόγος ως ψιθύρισμα ή κραυγή σπάει τις συνήθεις πρακτικές ανάγνωσης του ποιητικού λόγου. Η γραφή κυλά με κιμωλίες στο μπετόν, σε ραβασάκια -μυστικά απ’ το ένα χέρι στο άλλο, σε κολλημένα φύλλα σε παγκάκια, ραμμένα σε μαξιλάρια, πίσω από ένα πίνακα.
Συμμετέχοντες ποιητές: Αλεξάνδρα Πλαστήρα, Κατερίνα Ηλιοπούλου, Φοίβη Γιαννίση, Παναγιώτης Ιωαννίδης, Πατρίτσια Κολαΐτη, Γιάννα Μπούκοβα, Ιορδάνης Παπαδόπουλος, Γιώργος Χαντζής, Θάνος Σταθόπουλος, Δούκας Καπάνταης, Γιάννης Στίγκας, Γιούλη Βολανάκη, Θεώνη Κοτίνη.
Σάββατο 27 Ιουνίου 2009, 20:00
Αρκαδία / Ουτοπία: Μια σειρά συζητήσεων για τις αισθητικές, φιλοσοφικές, ιστορικές και πολιτικές συνδηλώσεις της Ουτοπίας
“Όταν οι ουτοπίες γίνονται πραγματικότητα” από τον Αλέξανδρο Κιουπκιολή και
“Για μια κριτική στην κριτική της ουτοπίας” από την Βίκυ Ιακώβου.
Παράλληλα, σχεδιάζονται δράσεις και εξελίσσονται ιδέες που δεν περιέχονται σ' αυτό το πρόγραμμα, με έμφαση στο στοιχείο της έκπληξης και του αυτοσχεδιασμού.
Thursday, 4 June 2009
σχετικά με το 'Κι εγώ στην Αρκαδία' - regarding 'Et in Arcadia Ego'
Ένας άλλος κήπος καλεί τους επισκέπτες του να γίνουν μέρος του.Ένα εικαστικό περιβάλλον, ένας τόπος συνεύρεσης, ενός εμμενούς πλέον «σκηνικού», που φιλοξενεί τη διαπραγμάτευση σχετικών με τον τίτλο ζητημάτων. Η Αρκαδία ως φαντασιακός εκείνος τόπος της ματαίωσης, που, μεταξύ άλλων,
παραπέμπει στον -επίγειο και ταυτόχρονα μυθικό- παράδεισο, στον κήπο των
ηδονών, στο στοχασμό πάνω στον θάνατο και την αιωνιότητα αλλά και σε ένα
απροσδιόριστο αίσθημα φυγής. Η ομαδική μελέτη/έρευνα και η περιδιάβασή μας πάνω στο έργο του Poussin με τίτλο Et in Arcadia Ego, μας ωθεί να αναρωτηθούμε για θεματικές όπως
φυσικός και τεχνητός παράδεισος, στάση και κίνηση, άνθιση ανθρώπων και
τεχνητά φυτά, θάνατος και αιωνιότητα, ρίζωμα και πέρασμα, συλλογικότητα και
κοινότητα.
Ένας εφήμερος χώρος πύκνωσης και εστίασης, μετακινούμενος και διαφορετικός
κάθε μέρα, που προϋποθέτει συνεργούς.
'Et in Arcadia Ego'
A different garden invites the visitors to be part of it.
An environment, a place for gathering, of an immanent scenery, which hosts the
negotiation of the subject-related issues.
Arcadia as the imaginary place of the frustration, which, among others,
refers to an earthly and at the same time mythical paradise, to a garden of pleasures, to a contemplation on death and eternity but also to
ego», drove us to consider topics such as natural and artificial
paradise, pause and movement, the flourishing of people and artificial flora, death and eternity, rhizome and passage, and collectivity and community.
An ephemeral place of concentration and focusing, which is mobile and different every day, and also requires accomplices.
Wednesday, 3 June 2009
κι εγώ στην Αρκαδία / et in Arcadia ego
the Athens Biennale 2009 project
a public intervention of installation and activities on the coastline of Palaio Faliro curated by Zafos Xagoraris and Dimitris Papaioannou
13 June 2009 - 28 June 2009
the activities will be posted daily beginning 13 June
Thursday, 23 April 2009
O Ροδανθός του Ιόλα
Ροδανθός. Ο δημοσιογράφος Τζέρι Τόμσον θα επιχειρήσει να χρησιμοποιήσει την τελευταία λέξη του μεγιστάνα Τσαρλς Φόστερ Κέιν ως μίτο της Αριάδνης σε μια δαιδαλώδη και επί της ουσίας απροσπέλαστη ζωή. Στο τέλος του μυθικού Πολίτη Κέιν, ο Τόμσον θα διαπιστώσει το ατελέσφορο του εγχειρήματος: Δεν μπορείς να φτάσεις στην όποια αλήθεια μιας ολόκληρης ζωής μέσω μίας και μόνης λέξης. Όμως, αυτή η μία και μόνη λέξη ήταν αρκετή στον Όρσον Ουέλς για να συνοψίσει το σχόλιο του πάνω σε μια ζωή, και εντέλει σε μια κοινωνία, που χάνεται στην απέραντη ερημιά του απόλυτου πλούτου. Στην ύστατη στιγμή, ένας άνθρωπος που απέκτησε ο,τιδήποτε μπορούσε να αγοραστεί, ανακαλεί το ταπεινό έλκηθρο της παιδικής ηλικίας του…
Πριν λίγους μήνες επισκέφτηκα τη βίλα Ιόλα στην Αγία Παρασκευή. Ήμουν μαζί με την Ομάδα Φιλοπάππου (http://filopapou.blogspot.com/), μια ομάδα καλλιτεχνών-ακτιβιστών που διεκδικεί τη μετατροπή του ερειπωμένου μεγάρου σε ανοιχτό δημόσιο χώρο καλλιτεχνικής δημιουργίας και κοινωνικής συνεύρεσης. Σχεδιασμένη από τον Πικιώνη και τον Τσαρούχη, η βίλα (ένα πραγματικό ανάκτορο στην πραγματικότητα) στέγασε την απίστευτη συλλογή έργων μοντέρνας τέχνης του Ιόλα. Οι πολλοί και διάσημοι που την επισκέφτηκαν ποτέ δεν έκρυψαν το θαυμασμό τους για την υψηλή αισθητική και τη βασιλική χλιδή αυτού του μοναδικού σπιτιού-μουσείου. Μετά το θάνατο του Ιόλα το 1987, η βίλα λεηλατήθηκε από συγγενείς και φίλους. Δεν κλάπηκαν μόνο τα πολύτιμα έργα τέχνης, αλλά ακόμα και οποιοδήποτε αντικείμενο θα μπορούσε να έχει αξία. Σήμερα, παραμένει μετέωρη σε μια γραφειοκρατική μαύρη τρύπα που δημιούργησαν το Υπουργείο Πολιτισμού και οι κληρονόμοι του Ιόλα.
Εκεί,. λοιπόν, στην Αγία Παρασκευή θυμήθηκα τον Ροδανθό. Βέβαια, ο Ιόλας δεν μπορεί να ταυτιστεί ακριβώς με τον Κέιν, με την έννοια ότι η ζωή του δεν υπήρξε αφιερωμένη μόνο στο χρήμα αλλά και στη μεγάλη τέχνη. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός ο δαιμόνιος τύπος που οργάνωσε την πρώτη ατομική έκθεση του Άντι Γουόχολ, έχει συμβάλει όσο λίγοι στη διαμόρφωση του σύγχρονου εικαστικού βλέμματος. Και όμως… στην αυλή με την οργιαστική, πλέον, βλάστηση και μετά, στο βεβηλωμένο ανάκτορο, δεν μπορούσα να μην κάνω στενάχωρες σκέψεις για ότι δεν βρέθηκε κανένας να υπερασπιστεί το σπίτι του Ιόλα από τη λεηλασία. Ίσως βέβαια φταίει το ότι πέθανε στην Ελλάδα, στη χώρα που δεν καταξιώθηκε για τη δουλειά του αλλά συκοφαντήθηκε για την προσωπική ζωή του. Όμως η γεωγραφία ως ατύχημα, εξηγεί τη στάση του κράτους, όχι των οικείων του. Και περπατώντας σε αυτό το ερειπωμένο παλάτι από όπου έχουν ξηλωθεί ακόμα και τα κάγκελα, και όπου όταν πια δεν είχε μείνει τίποτα για να κλαπεί βάλανε και μια φωτιά να το κάψουν, δεν μπορούσα να μη σκεφτώ ότι ο πάμπλουτος Ιόλας δεν είχε την τύχη που έχουν κάποιοι άλλοι πολύ πιο ταπεινοί: έναν άνθρωπο δικό του να μαζέψει τα χαρτιά του, να βάλει στο κουτί τα μπιχλιμπίδια που ήταν πάνω στη βιβλιοθήκη, να φυλάξει τα ρούχα του για να μείνει η μυρωδιά του στην ντουλάπα της κρεβατοκάμαρας.
Δεν συμμερίζομαι την άποψη του «πτωχοί πλην τίμιοι και ευτυχισμένοι». Η φτώχεια είναι μια αθλιότητα χωρίς ίχνος μεγαλείου. Όμως, σε εκείνο το ανάκτορο της απέραντης ερημιάς, αναρωτιόμουν αν ο Ιόλας πεθαίνοντας σκέφτηκε το δικό του Ροδανθό. Και με αυτό το στενάχωρο συναίσθημα, χαιρέτησα τους καλλιτέχνες και έφυγα.
Γιάννης Αλμπάνης
